Grakif, bir marka gibi görünse de aslında bir üretim biçimi. En azından ben böyle adlandırıyorum. Tabi ki bir adı, bir logosu, bir duruşu var ama bir tabelası yok, ofisi yok; daha çok kişisel bir refleks, içgüdüsel bir üretim alanı. Zamanla şekillenen bu yapı; düşünme şeklimi, estetik yaklaşımımı ve işe bakışımı yansıtan sade ama derin bir düzlemde ortaya çıktı.

Ne klasik bir ajans gibi kurumsal, ne de sıradan bir freelance işi gibi dağınık. Daha çok, fikrin özüyle uğraşan; kalabalıktan uzak ama anlamdan ödün vermeyen bir zihinsel stüdyo.

Gereksiz süreçlerin, gösterişli sunumların, fazladan katmanların dışında kalan; özünde fikir, estetik ve işlevin dengesiyle ilgilenen bir yapı. Burada bir projeye yaklaşım, önce o işin derdini anlamakla başlar. Gerektiğinde işi sadeleştirir, gerekirse yeniden kurar ama her durumda yapaylıktan uzak durur. Estetik olanın işlevsel, işlevsel olanın anlamlı olmasına dikkat eder.

Grakif'te üretim; bazen bir fikri sessizce anlatabilmek, bazen sadece bir boşluğun yükünü taşıyabilmekle ilgilidir. Yük getiren etiketli sunumlarla değil sezgiyle ilerler; şablonlarla değil bağ kurarak iletişimi güçlendirir.

Kodla tasarımın ayrışmadığı, teknikle estetiğin aynı anda düşünüldüğü bir stüdyo burası. Kurumsal değil belki ama özensizde değil. Gösterişli değil belki ama sıradan da hiç değil. Disiplinli ama içten.

Çünkü grakif, sadece bir isim değil — grakif bir nevi benim imzam.